کد مطلب:77773 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
الی امرائه علی الجیوش. یعنی و از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی امرای سپاه خود. «من عبدالله علی امیرالمومنین الی اصحاب المسالح. اما بعد، فان حقا علی الوالی ان لایغیره علی رعیته فضل ناله و لا طول (خص به) و ان یزیده ما قسم الله له من نعمه ذنوا من عباده و عطفا علی اخوانه. الا و ان لكم عندی ان لا احتجز دونكم سرا، الا فی حرب و لا اطوی دونكم امرا الا فی حكم و لا اوخر حقا عن محله و لا اقف به مقطعه و ان تكونوا عندی فی الحق سواء.» یعنی این مكتوب از جانب بنده ی خدا علی امیرمومنان است به سوی مصاحبان اسلحه داران یعنی امیران سپاهیان. اما بعد از حمد خدا و نعت رسول صلی الله علیه و آله، پس به تحقیق كه حق است و لازم است بر حاكم اینكه تغییر ندهد او را از رعایت رعیت او زیادتی عزتی كه رسیده است او را و نه غنا و وسعتی كه مختص او شده است و اینكه زیاد گرداند او را به چیزی كه قسمت و نصیب او كرده است خدا از نعمتهای خود نزدیكی به بندگان او را و مهربانی بر برادران خود را. آگاه باش و به تحقیق كه از برای شماست ثابت در نزد من اینكه پنهان نكنم نزد شما سری را و مكنون خاطری را، مگر درباره ی محاربه كردن با دشمن كه صلاح در اظهار آن نیست و اینكه در نپیچم از شما امری را مگر در حكم كردن كه مختص به علم حاكم است و اینكه به تاخیر نیاندازم از برای شما حقی را از موضع آن و اینكه نایستم بر حق بدون حجت و دلیلی قطعی و جزمی بر آن و اینكه باشید شما در پیش من در احقاق حق [صفحه 1133] مساوی با یكدیگر. «و اذا فعلت ذلك وجبت لله علیكم النعمه و لی علیكم الطاعه. و ان لاتنكصوا عن دعوه و لا تفرطوا فی صلاح و ان تخوضوا الغمرات الی الحق، فان انتم لم تستقیموا لی علی ذالك لم یكن احد اهون علی ممن اعوج منكم، ثم اعظم له العقوبه و لا یجد عندی فیها رخصه، فخذوا هذا من امرائكم و اعطوهم من انفسكم، ما یصلح الله به امركم.» یعنی و در وقتی كه كردم آنچه را كه گفتم، واجب و لازم می شود از فضل و كرم خدا نعمت دادن بر شما و از برای من بر شما اطاعت كردن و فرمانبرداری شما و اینكه رجوع نكنید از خواندن من شما را به كاری و اینكه تقصیر نكنید در مصلحت امری و فروبروید در شدائد و مكروهات در دعوت به سوی حق. پس اگر شما راست نایستادید از برای من بر آنچه گفتم، نخواهد بود كسی خوارتر در نزد من از كسی كه كج رفتاری كرده است از شما، پس بزرگ می گردانم از برای او عقوبت و نخواهد یافت در نزد من در آن عقوبت اذن در خلاص شدنی، پس بگیرید و قبول كنید این سخن را از بزرگان شما و بدهید به ایشان از جانب نفسهای شما آنچه را كه به اصلاح آورد خدا به سبب آن امر شما را (در) دین و دنیا یعنی اطاعت ایشان كردن را. [صفحه 1134]
و من كتاب له علیه السلام
صفحه 1133، 1134.